آیا جایگزینی چین در زنجیره تامین مس عملی است؟

چین در بخش‌های کلیدی زنجیره تامین مس در جهان پیشتاز است و این فلز حیاتی به عنوان یک جزء مهم در فناوری‌های نوظهور مانند انرژی‌های تجدیدپذیر، ذخیره انرژی و وسایل نقلیه الکتریکی عمل می‌کند.
در حالی که ایالات متحده، کانادا، استرالیا و کشورهای اروپایی به دنبال این هستند که از طریق یارانه ها و سرمایه گذاری، کنترل این کشور بر مس را جابجا کنند، وود مکنزی هشدار می دهد که اهداف دوگانه کربن زدایی و کاهش وابستگی به پکن با یکدیگر در تضاد هستند.
شرکت تجزیه و تحلیل داده منابع طبیعی در گزارشی که روز پنجشنبه منتشر شد، گفت: «تا سال 2050، صدها میلیارد دلار ظرفیت جدید پردازش و ساخت مس برای جایگزینی چین مورد نیاز است.»
به گفته آژانس بین‌المللی انرژی، معادن و پروژه‌های در حال ساخت موجود تا سال 2030 تنها 80 درصد نیاز مس را تامین می‌کنند که نشان‌دهنده کمبود احتمالی این فلز است.
به گفته وود مکنزی، بیشتر استخراج اولیه مواد خام در جهان عمدتاً در قاره آمریکا و آفریقا انجام می‌شود و تولیدات معدنی داخلی چین تنها 8 درصد از تولید جهانی را تشکیل می‌دهد.
اگرچه این سهم پس از احتساب دارایی‌های معدنی خارج از کشور چین به 20 درصد افزایش می‌یابد، اما این کشور همچنان برای تامین نیازهای خود نیاز به تامین منابع اضافی دارد. در این گزارش آمده است که بقیه جهان به اندازه کافی منابع معدنی اولیه برای برآوردن نیازهای فعلی دارند.
طبق این گزارش در حال حاضر هیچ برنامه ای برای ظرفیت های ذوب اولیه جدید در آمریکای شمالی یا اروپا وجود ندارد. در عوض، ایالات متحده بر بازارهای ثانویه و بازیافت مس تمرکز کرده است و اخیراً اولین کارخانه ذوب ثانویه خود را برای بازیافت چند فلزی در این کشور تأسیس کرده است.
چین همچنین حدود 80 درصد از ظرفیت تولید مس و آلیاژ مس را در سطح جهان از سال 2019 به خود اختصاص داده است و اکنون نیمی از ظرفیت تولید جهان را در اختیار دارد.
قوانینی مانند قانون کاهش تورم IRA  در ایالات متحده با هدف یارانه دادن به سرمایه گذاری های معدنی حیاتی است. با این حال، با توجه به مس، چنین تلاش هایی به دلیل عواملی مانند استفاده کم، هزینه های عملیاتی بالا و مقررات زیست محیطی با موانعی در ایالات متحده و اروپا روبرو شده است.